Spacebar Review: คอนเสิร์ต Cory Wong Live in Bangkok มือกีตาร์ระดับเทพ

นี่คือคอนเสิร์ตที่นักดนตรีโดยเฉพาะมือกีตาร์ถูกใจเป็นอย่างมาก เพราะนี้ศิลปินคนนี้เป็นเปลี่ยนแนวทางการเล่นกีตาร์ในยุคปัจจุบันไปโดยสิ้นเชิงเพราะถ้าพูดถึงคอนเสิร์ตที่มือกีต้าร์เป็นคนนำทุกคนคงนึกถึง จอห์น เมเยอร์ (John Mayer), เอริค แคลปตัน (Eric Clapton) เป็นต้น แต่พอเป็นดนตรีบรรเลงสายเนิร์ดดนตรีคงนึกถึง จอห์น เปทรุชชี (John Petrucci) แห่งคณะ Dream Theater หรือจะเป็นขวัญใจของมือกีตาร์ยุคใหม่อย่าง ทิม เฮนสัน (Tim Henson) แห่งวง Polyphia ซึ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นล้วนเป็นศิลปินที่มีโซโล่กีต้าร์กันหน้ายู่และฟังดูเหนือมนุษย์ไปหมด 

แต่กับ คอรี หว่อง (Cory Wong) นั้นต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เพราะหว่องนั้นเน้นสับคอร์ดและจังหวะจะโคนที่เน้นโยกจนเมื่อยคอพอๆ กับไก่จิกข้าวกันเลยที่เดียว เพลงของเขานั้นไม่ได้มีแค่เสียงโซโล่กีต้าร์เพียงอย่างเดียว เรายังได้ยินเสียงเครื่องเป่าและเครื่องดนตรีอื่นๆ  อีกมากมายเรียกได้ว่า ‘ไม่เลี่ยนหู’ เลย

ต้องบอกก่อนตรงๆ ว่าคอนเสิร์ตนี้ถ้าคุณไม่เนิร์ดดนตรีหรือไม่ได้มีรสนิยมความชอบดนตรีจำพวกเพลงบรรเลงอยู่แล้วมันอาจทำให้คุณสนุกน้อยลง สิ่งแรกที่ผมชอบมากๆ คือการต่อคิวรับบัตรใช้เวลาเร็วมากทำให้ประหยัดพลังงานชีวิตไปได้เยอะมาก ส่วนบรรยากาศภายในงานนั้นค่อนข้างคึกคักและแอบแปลกใจเล็กน้อย คนมางานนี้เยอะถ้ามาช้ากว่านี้รถติดจนคุณหมดพลังงานดูคอนเสิร์ตนี้แน่ๆ  สิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างครบครันและพอเพียง แต่เอาเสียใจเล็กน้อยที่ของกินภายในงานน้อยไปหน่อย ต้องไปอาศัยสนามเตะฟุตบอลตรงข้ามที่จัดงานในเรื่องอาหารเย็น

หลังจากจัดการตัวเองเสร็จแล้วก็เข้าสู่ตัวคอนเสิร์ตตัวโชว์กันสักที เปิดเพลงแรกมาเรียกเสียงกรี๊ดแสดงความชอบใจกันสนั่นหวั่นไหว เสียงกีต้าร์ของหว่องนั้นคมกริบชัดแจ๋วชนิดที่เรียกได้ว่าเหมือนเอาหูไปแนบชิดตู้แอมป์ เครื่องเป่าฟังชัดเจนจนได้ยินเสียงลมที่เป่าออกมา ทางเสียงกลองนี้ดังสะใจและมีจังหวะกรู๊ฟกลองที่เร้าใจชวนโยกตลอดเวลา เบสนั้นก็ได้ยินดึม ๆ ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่อาจจะด้วยปัญหาใดๆ ทางเทคนิค แต่่มือคีย์บอร์ดนั้นเล่นดีมากๆ ฟังชัดเจน 

ต้องบอกว่าบาลานซ์โดยรวมของวงดีมากสิ่งหนึ่งที่ชอบมาก และที่รู้สึกดีอีกอย่างคือหว่องนั้นมีความเป็นเอ็นเตอร์เทนเนอร์ที่ดีมาก มีการหยอกล้อกับคนดูตลอดเวลาและด้วย ฟอร์มรูปแบบดนตรีแนว Funky ที่ทั้งรวดเร็วและสนุกอยู่แล้วนั้นยิ่งทำให้โชว์ของเขาไม่น่าเบื่อและที่สำคัญยังมีแก๊งเครื่องเป่าที่ออกมาสลับออกโซโล่โชว์ความเก่งกันเป็นช่วงๆ เพราะเพลงของหว่องนั้นไม่ได้มีแค่เสียงโซโล่กีตาร์เพียงอย่างเดียวที่โดดเด่นแต่ยังมีไลน์เครื่องเป่าที่น่าสนใจ กรูฟกลองที่ต้องดุดันเร้าใจ ไลน์ที่หนึบหนับและคีย์บอร์ดที่คอยเล่นคอดร์เสียงเท่ๆ อยู่ตลอดเวลาทำให้การดูโชว์ไม่หน้าเบื่อเลย

ในด้านงานวิชวลนั้นส่วนตัวนั้นแอบคาดหวังว่าจะเหมือนที่ดูในช่อง YouTube ของหว่อง แต่ก็ผิดหวังแต่เข้าใจได้ว่ามีความลำบากเรื่องการขนย้าย ถึงกระนั้นก็ทำออกมาได้ดี เพิ่มความน่าดูและความเร้าใจขึ้นไปอีกขั้น ด้านของซาวด์นั้นตอนจบคอนเสิร์ตมีหลายๆ คนแอบบ่นกันเบาๆ ว่าย่านเสียงต่ำนั้นมันนัวและได้ยินไม่ชัดเท่าไร และเสียงย่านแหลมมีบางช่วงที่อาจจะแหลมบาดไปบ้าง ซึ่งในส่วนตรงนี้มีความคิดว่าอาจเป็นรสนิยมของวงเองก็ได้ 

สิ่งที่ทำให้รู้สึกอึดใจเล็กๆ คือสถานที่จัดงานค่อนข้างลึก ต้องใช้พลังงานในการเดินทางเยอะ เพราะรถสาธารณะมีค่อนข้างน้อย รวมถึงพวกร้านรวงขายข้าวภายในงานน้อยไปหน่อย 

สรุปเลยว่านี้เป็นคอนเสิร์ตมือกีต้าร์ระดับที่ดีมาก ๆ อีกหนึ่งคอนเสิร์ตเลยคุ้มค่าคุ้มเวลาที่เสียไป แต่ขอแนะนำสำหรับใครที่จะไปดูคอนเสิร์ตแนะนำว่าให้พกเอียปลั๊กติดตัวไปด้วยเพราะเสียงค่อนข้างดังพอสมควรและควรจัดการตัวเองให้พร้อมก่อนดูคอนเสิร์ตยิ่งเป็นสถานที่จัดที่สิ่งอำนวยความสะดวกน้อยๆ แล้วเจอกันใหม่กับการรีวิวคอนเสิร์ตครั้งหน้าครับ