เป็นที่รู้กันดีว่าภาพยนตร์ จอห์น วิค ภาค 4 โปรโมทแรงด้วยการชูดาราแอคชันเบอร์ต้นเอเชีย อย่าง ดอนนี่ เยน มารับบท เคน นักฆ่าตาบอดยอดฝีมืออดีตเพื่อนซี้ที่ผันตัวมาเป็นคู่ปรับของจอห์นวิค ซึ่งแค่ในภาพตัวอย่าง ลีลาการต่อสู้ผสมผสานอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวละครนี้ ก็เชื่อได้ว่าสะกดผู้ชมหลายคนได้อยู่หมัด ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้มือเปล่า ใช้อาวุธประชิดต่างๆ จนไปถึงการยิงปืน
ซึ่งอย่างที่เกริ่นไปข้างต้น ว่าไม่ใช่แค่ในโลกมายา แต่วันนี้เราจะพาไปหาคำตอบว่าเหตุใด ผู้ที่สูญเสียการมองเห็นถึงสามารถทำกิจกรรมที่ใช้สายตาเป็นส่วนสำคัญอย่างการ ‘ยิงปืน’ จนกลายเป็นกีฬาที่มีการแข่งขันจริงจังขึ้นมาได้
‘เทคโนโลยี’ ที่ทำให้ ‘เสียง’ ส่งสัญญานแทนสายตา
ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดอย่างรวดเร็ว ทำให้กีฬาที่ชื่อ Vision impaired Shooting ถือกำเนิดขึ้น โดยกีฬาชนิดนี้ผู้เข้าแข่งขันที่มีปัญหาความบกพร่องทางการมองเห็น จะใช้ปืนยาวอัดลมยิงไปที่เป้านิ่งเป็นชุดๆ เพื่อนับคะแนน โดยนักกีฬาที่เข้าร่วมแข่งขันจะมีการติดตั้งอุปกรณ์ศูนย์เล็งชนิดพิเศษที่จะคอยนำทางในการเล็ง ด้วยการส่งสัญญาณเสียงผ่านทางหูฟัง โดยเสียงนั้นจะมีความถี่ที่สูงขึ้น เมื่อจุดเล็งเคลื่อนเข้าใกล้ศูนย์กลางของเป้าหมายมากขึ้น และอนุญาตให้มีผู้ช่วยสายตาปกติคอยบอกข้อมูลต่างๆ แก่นักกีฬา อาทิเช่นบอกถึงความใกล้เคียงของเป้าหมายที่นักกีฬายิงออกไปแล้ว ซึ่งจากตัวช่วยทั้งหมดที่กล่าวมาทำให้นักกีฬาที่แม้จะมีปัญหาความบกพร่องทางด้านสายตา ก็สามารถทำผลงานได้ดี ยิงแม่นยำเข้าเป้าไม่ต่างจากนักกีฬายิงปืนที่มีสายตาปกติเลยทีเดียว
ซึ่งปัจจุบัน กีฬาชนิดนี้ได้รับการบรรจุเข้าเป็น 1 ในกีฬาผู้พิการระดับโลกเรียบร้อยแล้ว ซึ่งรับรองโดยคณะกรรมการพาราลิมปิกสากล หรือ (IPC)
โดยผู้พิการทางสายตาที่เคยได้เข้าไปยิงปืนลักษณะนี้ในระดับสมัครเล่นที่ไม่ได้เป็นกีฬาจริงจัง ต่างกล่าวกันว่า ความท้าทายที่แท้จริงคือการควบคุมสมาธิ จิตใจ และความนิ่งของมือให้ได้ ซึ่งบรรดาอาสาสมัครที่เป็นเหล่าอดีตนักยิงปืนมืออาชีพ ก็ได้ให้ความเห็นว่า ผู้พิการทางสายตาที่พวกเขาคอยไกด์ให้นั้น ส่วนมากมักจะยิงแม่นกว่าผู้คนทั่วไปสายตาปกติ ที่เขาเคยสอนเสียด้วยซ้ำ
โดยผู้พิการทางสายตาที่เคยได้เข้าไปยิงปืนลักษณะนี้ในระดับสมัครเล่นที่ไม่ได้เป็นกีฬาจริงจัง ต่างกล่าวกันว่า ความท้าทายที่แท้จริงคือการควบคุมสมาธิ จิตใจ และความนิ่งของมือให้ได้ ซึ่งบรรดาอาสาสมัครที่เป็นเหล่าอดีตนักยิงปืนมืออาชีพ ก็ได้ให้ความเห็นว่า ผู้พิการทางสายตาที่พวกเขาคอยไกด์ให้นั้น ส่วนมากมักจะยิงแม่นกว่าผู้คนทั่วไปสายตาปกติ ที่เขาเคยสอนเสียด้วยซ้ำ