New Travelers บันทึกการเดินทางครั้งใหม่ของกลุ่มคนรักเสียงดนตรี

New Travelers กลุ่มนักเดินทางหน้าใหม่หัวใจป็อบ-ร็อกจากค่าย genie records ที่มีความคุ้นเคยและรู้จักเส้นทางสายดนตรีเป็นอย่างดี เพราะสมาชิกทั้ง 4 คนของวงอย่าง ภู-ภาคภูมิ นิ่มละมัย (มือกีตาร์), เอก-วชิรวิทย์ เกิดไทย (นักร้องนำ), ตั้ม-วัชรินทร์ ธนูมาศ (มือเบส) และ เอิร์ท-ณัฐกุล นพรัตน์ (มือกลอง) ต่างเคยฝากฝีไม้ลายมือไว้ในวงการมาแล้วไม่น้อย  
 
ภู อดีตมือกีตาร์จากวง Musketeers หัวหน้าวงที่ตกหลุมรักเพลงร็อค ยุค 2000 และหลงใหลในเสียงดนตรีตั้งแต่เด็ก แม้ต้องพยายามหลายครั้งบนเส้นทางที่เลือก แต่ภูก็ไม่เคยทิ้งความฝันและยังคงมุ่นมั่นในเส้นทางสายดนตรีตลอดมา 
 
เอก อดีตนักร้องนำจากวง Canvas หนุ่มจิตกรสุดติสท์ที่เริ่มตกหลุมรักดนตรีจากการทำวงเล่นๆ กับเพื่อน แม้จะเจอปัญหาในการทำวงมากมาย แต่นั่นก็ไม่เคยทำให้เอกท้อหรือยอมแพ้ในการทำเพลงจริงๆ เลยสักครั้ง 
 
ตั้ม และ เอิร์ธ คู่หูคู่ฮาจากรั้วมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทร์เกษมที่มีโอกาสรู้จักกันผ่านการเล่นดนตรีตามร้านอาหารและสถานบันเทิง แม้จะเคยเจอกันในชั้นเรียนดนตรีสากลบ้าง แต่ตลอดระยะเวลา 4 ปีการศึกษาไม่ได้ทำให้พวกเขาสนิทกันเท่า 1 ปีจากการเล่นดนตรี  
 
ทั้ง 4 คนเจอกันผ่านเพื่อนและต่างมีวงดนตรีของตัวเองมาโดยตลอด แต่ด้วยรสนิยมทางดนตรีที่คล้ายกัน พวกเขาจึงตัดสินใจทำวงร่วมกันเมื่อ 3 ปีก่อน เกิดเป็น New Travelers เจ้าของเพลง ‘แสงหิ่งห้อย’, ‘วนอยู่อย่างนั้น’ และ ‘ช่างมัน’ ซิงเกิ้ลล่าสุดที่เพิ่งปล่อยเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา

จุดหมายแรกของการเดินทาง: New Travelers คือ การเล่นดนตรีเพื่อสนอง ‘Need’ ตัวเอง 

ภูเล่าว่ารู้สึกเบื่อกับการเล่นดนตรีในแบบที่เป็นอยู่ การทำอะไรที่เป็นแพทเทิร์น และรู้ผลลัพทธ์ที่จะออกมาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอีกต่อไป แม้เขาจะรักการเล่นดนตรีมากก็ตาม 
 
“มันเหมือนพนักงานบริษัทที่ทำงานเป็น routine ทุกวันและอยู่บริษัทเดิมมาตลอด คุณจะเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เป็น บางครั้งเราก็ต้องลองย้ายไปทำงานในที่ใหม่ๆ ดูบ้าง เพื่อเป็นการรีเฟรชตัวเอง แม้จะเป็นการย้ายบริษัทใหม่เพื่อไปทำตำแหน่งเดิม แต่ก็จะทำให้รู้สึกว่าชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงและท้าทาย การต้องปรับตัวเพื่อให้เขากับสิ่งใหม่ๆ จะทำให้เรากลับมารู้สึกเหมือนมีชีวิตอีกครั้ง” 
 
หลังจากรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ภูตัดสินใจชวนตั้มและเอิร์ธ 2 คู่หูเพื่อนรักที่มีโอกาสรู้จักกันผ่านการร่วมงานมาหาห้องซ้อมและเล่นดนตรีในยามว่างด้วยกันบนความตั้งใจของการเล่นเพื่อเอามันส์ สนองนี้ดตัวเองเท่านั้น โดยเพลงที่พวกเขาเล่นกันในวันนั้นคือเพลงของวง Audioslave และ Rage Against the Machine ซึ่งแค่รู้ชื่อวงก็สัมผัสได้เลยว่าพวกเขาอยากเล่นเอามันส์และปลดปล่อยอารมณ์จริงๆ 
 
ใช้เวลาไม่นาน ซ้อมกันไม่กี่ครั้ง การเล่นเพลงร่วมกันที่ดีเกินคาด ทำให้ภูเกิดสงสัยว่าหากพวกเขาสามารถทำเพลงของกันเองจะออกมาดีขนาดไหน พวกเขาจึงเริ่ม เขียนเนื้อร้องและทำนอง ขัดเกลาและฝึกฝนกันมาอย่างดี แต่เมื่อนำเพลงที่แต่งมาร้องกันเอง กลับพบว่าสิ่งที่ออกมาไม่ได้ดีอย่างที่คิด ไม่ใช่เพราะองค์ประกอบในเพลงไม่ดี แต่เพราะพวกเขาทั้ง 3 คนไม่ได้มีใครเป็นนักร้อง

“เอกเคยอยู่วง canvas วงดนตรีอินดี้ ผมเคยไปดูเขาเล่นดนตรีแล้วประทับใจเลยแลก contact กันไว้ ตอนนั้นที่มองหานักร้องนำ พวกเราคิดว่าเราอยากได้คนที่เป็นมากกว่านักร้อง อยากได้คนที่มีความเป็นศิลปินในตัว เพราะวงพวกเรานอกจากเล่นดนตรีก็ยังทำเพลงเองด้วย ผมก็เลยนึกถึงเอก” 
 
หลังจากการแยกทางกันของ Canvas เอกพักการทำงานด้านดนตรีของเขาแล้วตัดสินใจเปิดร้านขายยำเล็กๆ ของตัวเองซึ่งได้กระแสตอบรับดีมาก ถึงขั้นบอกกับเราว่าถ้าภูไม่มาชวนเขากลับมาทำวันนั้น ตอนนี้เขาน่าจะกำลังขยายสาขาของร้านยำอยู่ 
 
“ดนตรีเป็นสิ่งที่ผมชอบอยู่แล้ว แต่เพราะสถานการณ์ต่างๆ ทำให้ผมต้องพักการทำงานด้านดนตรีไปก่อน ซึ่งในช่วงที่พักก็ยังมีหลายๆ คนชวนให้กลับไปทำเพลงด้วยอยู่ แต่ผมยังรู้สึกว่าไม่ใช่ ขายยำดีกว่า (หัวเราะ) การทำดนตรีมันมีเรื่องของจริต อย่างกับภูผมรู้จริตเขา เพราะเราฟังเพลงของวงเขา ตอนที่เขามาชวนก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก ตัดสินใจทำกับเขาเลย” 
 
เอกนึกย้อนวันวานและเล่าให้เราฟังอย่างขำๆ ถึงการก้าวขาเข้ามาในห้องซ้อมครั้งแรกของ New Travelers การเล่นดนตรีกับภู ตั้ม และเอิร์ธ ช่างแตกต่างจากภาพที่เขาจินตนาการไว้ถึงขั้นที่ทำให้คิดว่า “ทำไมคนพวกนี้เล่นดนตรีกันได้ป๊องแป๊งขนาดนี้” แต่ภายใต้ความ ‘ป๊องแป๊ง’ ที่เขาสงสัย เอกไม่รู้เลยว่าสมาชิกกำลังทำการทดสอบเขาอยู่ 
 
“ครั้งแรกที่เล่นดนตรีด้วยกัน มันเหมือนเป็นการออดิชั่นที่ไม่ได้บอกเอก ตอนนั้นทุกคนเล่นดนตรีของตัวเองไปแบบสนใจแต่เอก เพราะเราอยากรู้ว่าเขาจะร้องเพลงของเราออกมาเป็นอย่างไร และเข้าขากับพวกเราได้ไหม” ซึ่งนอกจากความสามารถในการร้องเพลงของเอกที่สร้างความประทับใจให้สมาชิก เขายังแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการแต่งเพลงโดยการแบกเพลงเดโม่ที่มีจำนวนมากมาให้วงได้ฟัง และ 1 ในเพลงเดโม่ของเขาคือเพลง ‘แสงหิงห้อย’ แสงเล็กๆ ที่ส่องสว่างและนำทางให้นักเดินทางกลุ่มนี้มาเจอกับค่าย จีนี่ เรคคอร์ด

จุดหมาย #2 ของการเดินทาง: มุ่งหน้าสู่การเป็นศิลปินภายใต้สังกัด genie records

จากการเล่นดนตรีเพื่อสนองนี้ดตัวเอง พวกเขาตัดสินใจเดินหน้าและท้าลองการเป็นศิลปินหน้าใหม่อีกครั้ง แม้ระหว่างทางจะได้ยินเสียงปรามาสจากผู้คนอยู่เนืองๆ แต่พวกเขาก็ไม่สนใจ และตั้งหน้าตั้งซ้อมอย่างขะมักเขม้นเพื่อพิสูจน์ฝีมือ 
 
"พวกเราซ้อมกันหนักมากครับ ตอนนั้นผมเล่นดนตรีอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยประสบความสำเร็จทางด้านดนตรี พอพี่ภูบอกว่าเราจะเล่นกันแบบจริงจัง ผมก็เลยปรับการเล่น การซ้อม การคิดงานให้ทุกอย่างมันเข้มข้นขึ้น” เอิร์ธเล่าถึงการฝึกซ้อมอย่างดุเดือดตลอดช่วงโควิดที่ผ่านมาให้เราฟัง พวกเขาใช้เวลาอยู่ในห้องสตูดิโอจนถึงเช้าอยู่พักใหญ่ ปรับปรุง เติมแต่ง แก้ไข จนได้เนื้อร้องและท่วงทำนองเพลง ‘หิงห้อย' ที่สมบูรณ์  
 
New Travelers กับการเป็นศิลปินภายใต้สังกัดยักษ์ใหญ่อย่าง จีนี่ เรคคอร์ด เป็นเรื่องที่ยากและแทบจะเป็นไปไม่ได้ในมุมองของสมาชิก ด้วยแนวดนตรี ป็อบ-ร็อค ที่ในขณะนี้ไม่ได้รับความนิยมมากนักและเนื้อเพลงที่เข้าถึงยาก ทำให้ความฝันนี้ดูยิ่งใหญ่และห่างไกลเกินเอื้อม แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่ลังเลและตัดสินใจส่งเดโม่เข้ามาตามคำแนะนำของ ‘บิ๊ก พาราด็อกซ์’ รุ่นพี่และเจ้าของสตูดิโอที่พวกเขาเคารพ 
 
“ตอนนั้นเราส่งเดโม่ไปให้หลายค่ายครับ แต่ติดปัญหาเดียวกันคือเราไม่มีฐานแฟน เขาเลยอยากให้เราไปสร้างฐานแฟนก่อน แต่พวกผมไม่มีใครใช้โซเชียลมีเดียเก่งเลย ถ้ารอให้สร้างฐานแฟนก่อนก็ไม่รู้ต้องรอนานแค่ไหน ตอนนั้นท้อครับ แต่ก็คิดว่า เกิดมาครั้งหนึ่งคนเราจะเป็นศิลปินหน้าใหม่ได้กี่ครั้งกัน ก็เลยลองขอคอนแท็กค่ายจากพี่บิ๊กแล้วตัดสินใจส่งมา” 
 
‘เกิดมาครั้งหนึ่งคนเราจะเป็นศิลปินหน้าใหม่ได้กี่ครั้งกัน’ เป็นครั้งแรกที่เราได้ยินคนพูดแบบนี้ อาจไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนในสาขาอาชีพอื่น แต่ในงานสายดนตรีที่มีการเปลี่ยนแปลงของกระแสนิยมตลอดเวลา ภูยังคงยึดมั่นในสิ่งที่เขาทำได้ดี ไม่โอนอ่อนตามกระแส และไม่ยอมแพ้กับความฝัน 
 
“ไม่มีใครมาห้ามเราว่าเราต้องมีความฝันเดียวแล้วอยู่กับมันไปตลอด เริ่มใหม่พรุ่งนี้อีกครั้งหนึ่งก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย เริ่มได้ตำรวจไม่จับ คนเราจะมีความฝันกี่อย่างก็ได้ จะทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ ไม่ผิดกฏหมาย ถ้าอยากทำก็ทำ ผมเลือกที่จะเริ่มใหม่ โดนด่าเยอะว่าโง่หรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรชีวิตเรา เราเริ่มใหม่ได้แล้วก็มีคนที่ทำกับเราด้วย”

หลังจากแวะข้างทางไปพูดคุยกับภูมาสักพัก เราชวนวงกลับเข้าเส้นทางหลักด้วยการพูดคุยถามไถความเป็นไปหลังจากการมีค่าย หลายคนอาจเคยได้ยินว่าการมีค่ายจะทำให้ศิลปินถูกจำกัดในเรื่องของความคิด แต่ไม่ใช่กับ จีนี่ เรคคอร์ด  
 
“เมื่อก่อนเราทำเพลงกันเองไม่มีคนช่วยฟัง แต่พอได้มีค่ายมีคนมีประสบการณ์ในการทำธุรกิจดนตรีเข้ามาช่วยฟัง เราก็จะรู้ว่าเพลงแบบนี้มันลึกไป มันง่ายนะ แต่คุยกับใคร ไม่รู้สึกว่ามันคุยกับคนฟังเลย” ภูเสริม “ในฐานะศิลปิน บางครั้งเราแต่งเพลงจากความรู้สึกเพียงอย่างเดียว แต่ลืมมองไปว่าเราทำให้ใครฟัง ซึ่งในส่วนนี้ค่ายก็จะมาฟีดแบ็คว่าทำแบบนี้จะเป็นอย่างไร แน่ใจใช่ไหม ผลมันอาจจะไม่ค่อยโอเคนะ ตรงนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบมากเพราะมันช่วยพัฒนาการทำเพลงของเรา” 
 
แม้เส้นทางด้านดนตรีจะเป็นสิ่งพวกเข้าคุ้นเคย แต่การกลับมาครั้งนี้พวกเขาพบว่าพื้นที่มีการเปลี่ยนไปไม่น้อย สิ่งที่พวกเขาเคยเห็นหรือรู้จักเหลือเพียงเค้าโครง พื้นที่ที่เคยเจริญรุ่งเรืองถูกทิ้งร้าง พื้นที่ป่าข้างทางที่เคยรกรุงรังกลับกลายตึกสูงหลายชั้นเรียงรายสุดลูกหูลูกตา พวกเขาตัดสินใจเป็นทางเลือกให้คนฟัง มากกว่าที่จะไหลตาม Pop Culture ในขณะนี้ 
 
หลังจากปล่อยเพลง ‘แสงหิงห้อย’ และ ‘วนอยู่อย่างนั้น’ ออกมาไม่นานก็มีผู้คนให้ความสนใจไม่น้อย ด้วยเนื้อหาเพลงและดนตรีที่สร้างกำลังใจ ทำให้ New Travelers ได้รับความสนใจและได้มีชื่อเข้าชิงรางวัล ‘คมชัดลึกอวอร์ดครั้งที่ 19’ สาขาศิลปินหน้าใหม่ยอดเยี่ยม ที่ไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้รางวัล พวกเขาก็ตั้งใจจะไปนั่งกิน ‘ลาบ’ ด้วยกันเพื่อเป็นรางวัลให้กับตัวเอง 
 
อย่างที่กล่าวไปข้างต้น เพลงทั้งหมดของ New Travelers ล้วนแต่เป็นเพลงให้กำลังใจ แม้แต่เพลงใหม่อย่าง ‘ช่างมัน’ ที่บอกเล่าเรื่องราวของคนแต่ละคนที่เผชิญปัญหามาแต่ไม่มีใครอยากพูดถึงก็ด้วย ซึ่งตั้มบอกว่าในยุคที่ทุกคนเข้าถึงอินเทอร์เน็ต แค่ตื่นมาก็เจ็บปวดได้แล้วจากการเสพดราม่า คอมเม็นต์ด่า หรือหุ้นตก เขาเลยอยากทำเพลงที่แสดงออกถึงความเข้าอกเข้าใจและสะท้อนภาวะเหล่านี้ให้คนอื่นๆ ได้เข้าใจด้วย 
 
‘ช่างมัน’ คือภาพสะท้อนที่ชัดเจนที่สุด โดยภูที่เป็นคนเขียนเพลงนี้อยากสะท้อนเรื่องราวและภาวะของการพบเจอปัญหาต่างๆ ที่ไม่ใช่ทุกครั้งที่ทุกคนอยากเล่าให้คนอื่นฟัง บางครั้งเราแค่ต้องการใครสักคนมานั่งเงียบๆ เป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ เท่านั้น พวกเขาจึงเลือกทำ MV ที่มีความยาวถึง 7 นาทีเพื่อที่จะใช้ภาพเล่าเรื่องและสื่อเนื้อหาที่ต้องการจะนำเสนอออกไปให้ได้มากที่สุด

จุดหมายต่อไปของการเดินทาง: การทำเพลงในแนวที่ตัวเองรักต่อไปจนวันสุดท้ายของชีวิต

หลังจากได้ทำความรู้จักแง่มุมต่างๆ ของ New Travelers จนครบก็เดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายของการพูดคุย เราเลยอยากรู้ว่าจุดหมายสุดท้ายของการเดินทางในครั้งนี้ของพวกเขาอยู่ที่ไหน 
“เราไม่มีอายุวง เราแค่อยากอยู่กับมันให้ได้นานที่สุด เพราะเราเลือกแล้ว นี่คือสิ่งที่เรารัก แต่ถ้าถามว่าอยากไปได้ไกลเท่าไหน เราปักธงไว้ธรรมดาๆ ที่พาราด็อกซ์ครับ (หัวเราะ) พี่ๆ เขาเป็นแบบอย่างในการทำเพลง เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ตลอดเวลา อยู่ได้ทุก ยุคทุกที่ ทุกวัย งานไหนๆ ก็ไปได้หมด ในแวดวงดนตรีถ้าจัดงานสักงานแล้วอยากให้คนสนุก ทุกคนก็จะนึกถึงพาราด็อกซ์ เราอยากสามารถทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่จำเป็นต้องตามกระแสเหมือนเขา เพราะพี่ๆ เขาไม่เคยวิ่งตามกระแสกันเลย เขาแค่เป็นพาราด็อกซ์ก็พอแล้ว” 
 
ตลอดการพูดคุยร่วม 1 ชั่วโมงกับ New Travelers  สิ่งหนึ่งที่เราสัมผัสได้คือ ‘ความรัก’ และ ‘หลงใหล’ ในเสียงดนตรี  พวกเขาใช้มันเป็นเข็มทิศนำทางชีวิตเสมอ ไม่ว่าจะเหนื่อย ท้อ หรือเจอปัญหารุนแรงแค่ไหน พวกเขาไม่เคยปล่อยมือไปจากมัน ขอให้ทุกคนจับตามองการเดินทางของพวกเขาดีๆ เพราะในเร็วๆ นี้เราจะได้เห็นแนวเพลงด้านใหม่ๆ ที่ไม่ได้มีแค่การให้กำลังใจแน่นอน